بوی برگ های لای کتاب
بعد از مدتها یاد اینجا افتادم. آنموقع ها پرشین گیگ اینطوری نبود. جایی بود که می توانستی فایلهای تصویری یا صوتی که می خواستی در وبلاگت بگذاری را آپلود کنی. در آن سالهای قحط سالی فضا. در آن سالها که مگابایت برای خودش عددی بود.
مرور عکسها و آهنگ هایی که اینجا به یادگار باقی مانده اند، مرا برد به روزهایی که علیرغم تمام مشغله کاری، هنوز وقت می کردم شعری بخوانم و حتی آن را ضبط کرده و با موسیقی ترکیب کرده و در وبلاگم بگذارم... آن سالها که شیمی خونم انگار یه جور دیگه بود و در این دنیای مجازی... جمع کوچکی داشتیم. و دوستانی... چون برگ گل... چون آب روان.
شاید اینجا بیشتر بنویسم... حداقل فیلتر نیست.
مرور عکسها و آهنگ هایی که اینجا به یادگار باقی مانده اند، مرا برد به روزهایی که علیرغم تمام مشغله کاری، هنوز وقت می کردم شعری بخوانم و حتی آن را ضبط کرده و با موسیقی ترکیب کرده و در وبلاگم بگذارم... آن سالها که شیمی خونم انگار یه جور دیگه بود و در این دنیای مجازی... جمع کوچکی داشتیم. و دوستانی... چون برگ گل... چون آب روان.
شاید اینجا بیشتر بنویسم... حداقل فیلتر نیست.
